Plantum zet zich in voor uitwisseling van genetisch materiaal onder redelijke voorwaarden. Geen of slechte toegang beperkt innovatie en bedreigt daarmee de voedselzekerheid en de biodiversiteit.
Wat je moet weten
- Biodiversiteit en in het bijzonder genetische bronnen zijn het basismateriaal voor plantenveredeling. Het is dus essentieel voor de continue verbetering van rassen om toegang tot alle genetische bronnen, inclusief het commerciële plantmateriaal, te hebben.
- Er zijn afspraken, vastgelegd in verschillende verdragen, om de regels van het gebruik van genetische biodiversiteit op een goede en eerlijke manier te verdelen.
- De sector zaden en jonge planten draagt bij aan vele projecten om de biodiversiteit in stand te houden. Wil je weten hoe en waar we dat doen? Kijk dan hier.
Nieuwsgierig geworden? We kunnen je nog veel meer vertellen!
Onder biodiversiteit, oftewel genetische bronnen, verstaan we de veelheid en genetische diversiteit aan planten, dieren en andere organismen. Deze is belangrijk voor al het leven op aarde, ook voor de mens. Dankzij biodiversiteit kan het leven zich aanpassen aan veranderende omstandigheden. Planten staan aan de basis van heel veel producten en inhoudsstoffen, voeden ons en maken de wereld mooier.
Niet alleen de natuur creëert diversiteit, de mens doet dat ook. Commerciële rassen en ander plantmateriaal staan aan de basis van steeds weer nieuwe rassen. Plantenveredelaars gaan op zoek naar bruikbare eigenschappen van planten om er nieuwe soorten van te maken. Ze zoeken bijvoorbeeld naar eigenschappen die een plant weerbaar maken tegen klimaatverandering of resistent maken tegen ziekten of plagen.
Voor een gezonde en voedselzekere toekomst is het dus belangrijk dat alle veredelaars toegang hebben tot de beschikbare genetische diversiteit onder redelijke voorwaarden. Voor de ontwikkeling van een nieuw plantenras zijn immers vele kruisingen nodig tussen planten die samen de gewenste eigenschappen bezitten om weer een nieuw succesvol ras te maken. Er zijn internationale regels die ervoor zorgen dat landen het gebruik van ‘hun’ diversiteit moeten stimuleren, maar zij kunnen ook de toegang beperken. In de praktijk gebeurt helaas vooral dat laatste.
